Je komt ze overal tegen: bij de supermarkt, in de wachtkamer bij de huisarts of op straat. Veel mensen groeten elkaar; Borne is een vriendelijk dorp. Elk mens heeft zijn eigen unieke verhaal waaruit blijkt dat die persoon niet ‘zomaar’ een dorpsgenoot is.

Wilma, die geboren en getogen is in Deventer als jongste uit een gezin van twee kinderen, was van kinds-af-aan vertrouwd met kunst. Het feit dat haar vader naast huisschilder tevens kunstschilder was heeft haar mede gevormd. Reden waarom Wilma na haar middelbare school een opleiding koos in vormgeven, etaleren en decoreren.

Al op jonge leeftijd leerde Wilma haar Henk kennen, die vanuit Oegstgeest gelegerd was in Deventer. Omdat Henk na zijn dienstplicht te hebben vervuld psychologie ging studeren in Leiden verveelde het heen en weer reizen tussen Deventer en Leiden al snel. Om die reden ging Wilma eerst in Oegstgeest bij haar schoonouders wonen. Toen ze in Leiden beheerdersechtpaar konden worden van een studentenhuis moest er eerst worden getrouwd alvorens ze deze functie en de daarbij behorende huisvesting kregen toegewezen.

Wilma was toentertijd kostwinner en werkte bij een damesmodezaak, waar ze naast het verzorgen van de etalages tevens de inkoop voor het bedrijf deed. Omdat ze enerzijds volop deel uitmaakte van het studentenleven strookte deze commerciële manier van werken niet met haar andere leefpatroon en besloot ze uit te zien naar ander werk. Dit vond ze bij de universiteitsbibliotheek in Leiden waar ze een heerlijke tijd heeft beleefd.

Na het afstuderen van Henk vond hij een baan in Halsteren, waar ze zich vervolgens hebben gevestigd. Ze hebben er vijftien jaar gewoond en beide zoons zijn er geboren. Zij hebben vervolgens de familie uitgebreid met twee kleindochters.

In deze periode was Wilma voornamelijk maatschappelijk betrokken bij activiteiten in het dorp. Zo heeft ze er met een aantal andere ouders een bijzonder neutrale school  opgericht.

Toen Henk besloot van werk te veranderen en terecht kwam bij Mediant in Hengelo, viel de keuze van het gezin op Borne als woonplaats. Na eerst enige tijd aan het Zevenblad te hebben gewoond hebben ze hun huis gebouwd aan het Koolzaad, waar ze nog steeds met veel plezier wonen. “Borne voelt als een warm bad en het Koolzaad is een zeer hechte buurt waar goed voor elkaar wordt gezorgd” laat Wilma weten.

Toen de jongens wat groter werden wilde Wilma wat meer omhanden hebben en werd ze gevraagd om als vrijwilliger bij museum Hengelo te komen werken. Hier kon ze haar talenten inzetten. Als hoofd Tentoonstellingen heeft ze er in de twintig jaar dat ze er werkzaam was zo’n honderd tentoonstellingen ingericht. Ook de gemeente Hengelo en het bedrijfsleven heeft dankbaar gebruik gemaakt van haar capaciteiten door haar voor diverse tentoonstellingen te vragen. Haar mooiste ervaring waren o.a. tentoonstellingen  over ‘Thuis bij de familie Stork’, ‘200 jaar Hengelo’ en het werk van Dick Holthaus die ze samen met deze couturier vorm mocht geven.

De periode bij museum Hengelo was voor Wilma zeer leerzaam en boeiend.

Toen kwam de Bornse Kunstkring op haar pad. Samen met vier anderen draait ze deze club, waarvan Wilma de contactpersoon is. Het doel van de kunstkring is: zich verdiepen in de diverse kunststromingen door middel van lezingen en het bezoeken van musea. “Kunst verrijkt mijn leven; daar word ik blij van” vertelt Wilma enthousiast.

Toen in 2016 de familie Spanjaard zijn vijfjaarlijkse reünie in Borne hield werd Wilma benaderd door Liesbeth Hassink om deze Spanjaardmanifestatie, samen met andere vrijwilligers, namens het Bussemakerhuis, te organiseren. Wilma verbaasde zich hoe goed verschillende  culturele organisaties in Borne samenwerkten. De lunch werd gehouden in het Witte Huis, van oorsprong het huis van Jacob Spanjaard, de grondlegger van de Spanjaarddynastie.

Deze activiteit had tot gevolg dat ze momenteel bestuurslid is van het Bussemakerhuis, afdeling museale zaken en hoofd Tentoonstellingen. Wilma is er helemaal op haar plek. Ze vertelt begeesterd over haar functie, haar ervaringen en de samenwerking met alle bijzondere mede-vrijwilligers. “Want zonder hen kan ik niks” benadrukt ze.

Momenteel bereidt ze een tentoonstelling voor ‘Van alle Kanten’. Iedere tentoonstelling vergt veel onderzoek, samenwerking, gevoel voor vormgeving en niet in de laatste plaats een goed verhaal. Het is Wilma toevertrouwd.

Sinds kort is Wilma bestuurslid van de landelijke ‘Vereniging Vrienden Nieuwe Kunst 1900’ die een ontmoetingsplek biedt en activiteiten organiseert voor gelijkgestemde liefhebbers  van kunst, kunstnijverheid en architectuur over de periode 1880 – 1940.

Dat Wilma een bezige bij is en een onmisbare schakel binnen het Bussemakerhuis moge duidelijk zijn. We hopen dan ook nog veel tentoonstellingen van haar hand te kunnen bezoeken.

TSp.