De eerste zin op de Facebookpagina van Stephanie Vollenbroek geeft zonder opsmuk aan waar haar hart ligt. Bij de opvang van honden. Grote of kleine honden, makkelijke, drukke of honden met een gebruiksaanwijzing,  voor Stephanie zijn ze allemaal even lief. Vertederd kijkt ze naar de honden die om haar heen liggen, lang uitgestrekt in diepe rust of gewoon loom voor zich uitkijkend. Haar tuin is het speelparadijs van de honden, die overigens ook in huis overal mogen rondlopen. ‘’De tafel en het aanrecht, daar blijven ze af. Verder maakt het mij niet veel uit!’’

Zelf heeft ze twee honden, maar daarnaast vangt ze veel dieren op van mensen die oppas zoeken voor hun viervoeter. Vrienden, bekenden, maar ook daarbuiten weten mensen haar te vinden. De mond-op-mondreclame doet zijn werk goed. Bij deze hitte stapt Stephanie ’s morgens al om vijf uur uit bed om de dieren uit te laten. Meestal wandelt ze een eind in het bos met het hele stel. Momenteel met acht honden tegelijk. Datzelfde ritueel herhaalt zich ’s avonds. ‘’Het is nu veel te warm voor de dieren, zij hebben er ook last van net als wij. Dan moet je overdag de koelte opzoeken.’’ Het is een grappig gezicht om haar te zien terwijl ze acht honden aan de lijn heeft. Er is geen ruzie en geen onenigheid. ‘’Ze gedragen zich als in een roedel en zien mij als hun leider’’, vertelt ze. ‘’Overal waar ik ga, zijn de honden ook. Ze volgen me zelfs hier in huis’’.

De liefde voor dieren was er altijd al. Honden en paarden hadden haar voorkeur. Totdat ze in een ondoordacht ogenblik door een paard in haar arm gebeten werd. Het gevolg was een lijdensweg langs verschillende doctoren en ziekenhuizen. Operaties volgden, maar herstel bleef uit. Door de aanhoudende pijn kan ze haar arm niet meer optimaal gebruiken. Haar toekomstdroom viel in duigen. Een opleiding volgen bleek niet meer realistisch en Stephanie zat werkeloos thuis. Tot ze als vrijwilligster bij een dierenasiel aan het werk ging. Dit was het! Vanaf het eerste moment voelde ze dat het goed zat. ‘’Nou, dan ga ik wel op honden passen!’’ riep ze uit. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. In haar omgeving kreeg ze wel vaker de opmerking om toch iets met honden te gaan doen vanwege haar natuurlijke overwicht op dieren. ‘’Binnen veertien dagen stonden er zestien honden op mijn stoep!’’ Nu kan ze er om lachen, maar dit betekende wel het begin van haar oppasloopbaan. Samen met haar vriend Casper Nijhuis, die al net zo verzot op dieren is, wijdt ze zich aan deze nieuwe invulling van haar leven. Een Facebookpagina werd gemaakt en de aanmeldingen stromen binnen. ‘’Momenteel is het druk omdat het vakantie is, maar ik hoop ook dat er straks dieren worden aangemeld voor onder meer dagopvang of om uit te laten’’, verklaart ze. ‘’Mensen die werken en hun huisdier de hele dag alleen thuis moeten laten, wil ik graag helpen.’’ In de toekomst hoopt de hondenoppas haar hobby uit te kunnen breiden met het geven van trainingen. ‘’Ik heb iets met probleemhonden, dieren die angstig zijn of agressief,  vertonen dat gedrag niet zomaar. Dat heeft een oorzaak. Heel vaak is het een kwestie van vertrouwen. Als die basis er is, kun je een hele mooie relatie opbouwen met je hond en heel veel bereiken.’’

A.H.

Voor meer informatie is Stephanie te bereiken op telefoonnummer: 0643141710