28 oktober 2020 door: T.Stegeman
Kaal door haaraandoening
Ik was tien jaar oud, op vakantie in Volendam en ik had net gezwommen. Toen mijn moeder me afdroogde zag ze dat ik twee kale plekjes op mijn achterhoofd had.
Ze dacht gelijk aan een haaraandoening omdat mijn oma dit ook heeft en dat klopte. Ik had Alopecia Areata.
Alopecia Areata is een haaraandoening waardoor de haargroei op bepaalde plekken stopt. Uiteindelijk kan het resulteren in complete kaalheid. De kaalheid kan over het hele lichaam optreden maar bij mij gaat het vooral om de haren op mijn hoofdhuid. Tot een tijd geleden was het heel stabiel. Af en toe een of twee kleine kale plekjes op mijn hoofd. Omdat ik voor de rest veel haar had viel dit er dan wel overheen en viel het niet op. Het groeide bovendien telkens weer dicht. Terugkijkend kan ik wel zeggen dat ik er goed mee om heb kunnen gaan. Als mensen iets zagen dan vertelde ik altijd heel open en eerlijk dat ik last had van een haaraandoening. Deze eerlijke en open houding heeft er denk ik ook wel voor gezorgd dat ik er nooit mee gepest ben op school.
Ongeveer twee en een half jaar geleden werden de kale plekken op mijn hoofd ineens groter. Ik maakte mijn haar vast en sprayde de kale plekken in met bruine uitgroei spray zodat het niet opviel. Tot ongeveer anderhalve maand geleden. Ik kon het gewoon niet meer verbergen. Uiteindelijk was ik meer kaal dan dat ik haar had. Ik heb toen nog een tijdje met een pet opgelopen maar het werd steeds erger. Ik heb toen ik mijn ouders opgebeld om er met hen over te praten en uiteindelijk besloten om een haarwerk, een pruik, te kopen.
Toevallig zag ik in de krant een artikel over een haarsalon in Twello, opgezet door twee jonge vrouwen die zelf ook de aandoening hebben. Omdat zij precies weten hoe het is om je haar als vrouw te verliezen vond ik het heel prettig om mijn haarwerk bij hun te kopen. Het contact was vanaf het begin heel erg fijn. Bij mijn tweede bezoek, heb ik al een perfect haarwerk kunnen kopen. Dit was dezelfde kleur als mijn eigen haar , het werd in model geknipt en anderhalf uur later was het klaar! Niet van echt te onderscheiden.
Voor veel vrouwen is het heel erg om hun haar te verliezen. Het is een deel van je vrouwelijkheid. Ik heb dus echt wel eens jankend voor de spiegel gestaan en mezelf afgevraagd: waarom heb ik hier last van.
Onlangs zag ik nog een paar losse stukjes haar had die recht overeind stonden. Uiteindelijk heb ik toen besloten om alle overgebleven haren er af te halen en mijn hele hoofd kaal te maken. Sindsdien kan ik weer veel beter naar mezelf kijken in de spiegel. Het is weer verzorgd en het ziet er een heel stuk beter uit dan hoe het was. Als er vrienden of familie zijn zet ik nu mijn haarwerk ook veel makkelijker af. Ik kan nu veel meer mezelf zijn.
Wat ik wel vervelend vind is dat er nog steeds de link bestaat tussen kaal zijn en kanker hebben. Dat is in de praktijk dus niet zo. Gelukkig ontstaat er steeds meer bekendheid over haaraandoeningen. Zo is er laatst is er bijvoorbeeld een goeie documentaire uitgekomen met de naam: “Het is maar haar” gemaakt door een vrouw die zelf ook de aandoening heeft Zij gaat zelfs stappen zonder haarwerk. Dat durf ik nog niet.
Ik heb nu op social media een foto gepost van mezelf zonder haarwerk zodat iedereen kan zien dat ik kaal ben.
Ik kreeg meteen heel veel positieve reacties. Ik hoorde van mensen dat het me mooi staat en dat ik er een goed gezicht voor heb. Dit gaf me een heel goed gevoel en dit maakt het allemaal een stuk makkelijker voor mij. Nu is het geen shock meer als ze me zonder haarwerk zien. Ik hoop er hierdoor voor te zorgen dat ik mijn verhaal niet 1000 keer hoef te vertellen aan iedereen.
Aan mensen die ook een haaraandoening hebben wil ik meegeven: “Wees er open over!” Het is namelijk best een bespreekbaar onderwerp en je merkt dat mensen in je omgeving het gewoon accepteren. Ze gaan echt niet minder van je houden als je zegt dat je last hebt van een haaraandoening. Met dit verhaal hoop ik er meer bekendheid aan te geven zodat het voor anderen ook makkelijker wordt om er voor uit te komen!
Tekst en foto: Koen Schukkink
Kaal door haaraandoening
“Ik hoop ooit eens zonder haarwerk te durven stappen.”
Ik was tien jaar oud, op vakantie in Volendam en ik had net gezwommen. Toen mijn moeder me afdroogde zag ze dat ik twee kale plekjes op mijn achterhoofd had.
Ze dacht gelijk aan een haaraandoening omdat mijn oma dit ook heeft en dat klopte. Ik had Alopecia Areata.
Alopecia Areata is een haaraandoening waardoor de haargroei op bepaalde plekken stopt. Uiteindelijk kan het resulteren in complete kaalheid. De kaalheid kan over het hele lichaam optreden maar bij mij gaat het vooral om de haren op mijn hoofdhuid. Tot een tijd geleden was het heel stabiel. Af en toe een of twee kleine kale plekjes op mijn hoofd. Omdat ik voor de rest veel haar had viel dit er dan wel overheen en viel het niet op. Het groeide bovendien telkens weer dicht. Terugkijkend kan ik wel zeggen dat ik er goed mee om heb kunnen gaan. Als mensen iets zagen dan vertelde ik altijd heel open en eerlijk dat ik last had van een haaraandoening. Deze eerlijke en open houding heeft er denk ik ook wel voor gezorgd dat ik er nooit mee gepest ben op school.
Grotere kale plekken
Ongeveer twee en een half jaar geleden werden de kale plekken op mijn hoofd ineens groter. Ik maakte mijn haar vast en sprayde de kale plekken in met bruine uitgroei spray zodat het niet opviel. Tot ongeveer anderhalve maand geleden. Ik kon het gewoon niet meer verbergen. Uiteindelijk was ik meer kaal dan dat ik haar had. Ik heb toen nog een tijdje met een pet opgelopen maar het werd steeds erger. Ik heb toen ik mijn ouders opgebeld om er met hen over te praten en uiteindelijk besloten om een haarwerk, een pruik, te kopen.
Toevallig zag ik in de krant een artikel over een haarsalon in Twello, opgezet door twee jonge vrouwen die zelf ook de aandoening hebben. Omdat zij precies weten hoe het is om je haar als vrouw te verliezen vond ik het heel prettig om mijn haarwerk bij hun te kopen. Het contact was vanaf het begin heel erg fijn. Bij mijn tweede bezoek, heb ik al een perfect haarwerk kunnen kopen. Dit was dezelfde kleur als mijn eigen haar , het werd in model geknipt en anderhalf uur later was het klaar! Niet van echt te onderscheiden.
Jankend voor de spiegel
Voor veel vrouwen is het heel erg om hun haar te verliezen. Het is een deel van je vrouwelijkheid. Ik heb dus echt wel eens jankend voor de spiegel gestaan en mezelf afgevraagd: waarom heb ik hier last van.
Onlangs zag ik nog een paar losse stukjes haar had die recht overeind stonden. Uiteindelijk heb ik toen besloten om alle overgebleven haren er af te halen en mijn hele hoofd kaal te maken. Sindsdien kan ik weer veel beter naar mezelf kijken in de spiegel. Het is weer verzorgd en het ziet er een heel stuk beter uit dan hoe het was. Als er vrienden of familie zijn zet ik nu mijn haarwerk ook veel makkelijker af. Ik kan nu veel meer mezelf zijn.
Bekendheid haaraandoeningen
Wat ik wel vervelend vind is dat er nog steeds de link bestaat tussen kaal zijn en kanker hebben. Dat is in de praktijk dus niet zo. Gelukkig ontstaat er steeds meer bekendheid over haaraandoeningen. Zo is er laatst is er bijvoorbeeld een goeie documentaire uitgekomen met de naam: “Het is maar haar” gemaakt door een vrouw die zelf ook de aandoening heeft Zij gaat zelfs stappen zonder haarwerk. Dat durf ik nog niet.
Ik heb nu op social media een foto gepost van mezelf zonder haarwerk zodat iedereen kan zien dat ik kaal ben.
Ik kreeg meteen heel veel positieve reacties. Ik hoorde van mensen dat het me mooi staat en dat ik er een goed gezicht voor heb. Dit gaf me een heel goed gevoel en dit maakt het allemaal een stuk makkelijker voor mij. Nu is het geen shock meer als ze me zonder haarwerk zien. Ik hoop er hierdoor voor te zorgen dat ik mijn verhaal niet 1000 keer hoef te vertellen aan iedereen.
Openheid
Aan mensen die ook een haaraandoening hebben wil ik meegeven: “Wees er open over!” Het is namelijk best een bespreekbaar onderwerp en je merkt dat mensen in je omgeving het gewoon accepteren. Ze gaan echt niet minder van je houden als je zegt dat je last hebt van een haaraandoening. Met dit verhaal hoop ik er meer bekendheid aan te geven zodat het voor anderen ook makkelijker wordt om er voor uit te komen!
Tekst en foto: Koen Schukkink
