26 januari 2021 door: T.Stegeman
Laatste week voor warme bakker Koehorst
‘’Hoe ging het vanmorgen?’’ ”Goed, bijna alles is verkocht!’’ klinkt het vanachter de lege palletwagen die door dochter Meike naar de bakkerij wordt gereden. Cindy lacht. ‘’Het zijn vooral dit soort gesprekjes die ik straks zal gaan missen! Ik ben altijd benieuwd naar de reacties van de medewerkers.’’ Het is de laatste week voor warme bakker Koehorst. Een grote receptie om iedereen nog een keer de hand te schudden kan niet, daarom wordt er de hele week door afscheid genomen van de klanten. Zondag is het personeel aan de beurt. In verschillende tijdsblokken zijn ze uitgenodigd. Speciaal voor deze gelegenheid is er een boek samengesteld, dat dan wordt gepresenteerd. Met herinneringen en verhalen van (oud)medewerkers, van familie, vrienden, goede bekenden en uiteraard een overzicht van de geschiedenis van bijna driekwart eeuw Bakker Koehorst. Een familiebedrijf dat drie generaties telde. Anka Jacobs verzorgde de tekst en Merilyn Peters de vormgeving. Op het moment van dit interview lag het boek nog bij de drukker, maar vandaag of morgen komt het uit. ’’Voor een ieder aan wie we zoveel te danken hebben, een boek als herinnering aan onze avonturen samen en als dank voor het harde werk!’’
Per 1 februari verdwijnt de naam Koehorst van de voorgevel. Jan blijft nog zeker vier maanden als bakker in het bedrijf werkzaam. ‘’Daarna zie ik wel verder. Ik ben bakker en dat blijf ik. Ik kan nog steeds genieten van de eerste speculaasjes die uit de oven komen of de eerste kerststol. Dat is mijn passie. We hebben er ook veel prijzen mee gewonnen.’’ Cindy weet het nog niet. ‘’Misschien iets met voeding’’, mijmert ze. ‘’Ik houd van natuurlijke producten.’’
Nollen huurt het winkelgedeelte. Op de boven- en zolderdieping worden twee appartementen gerealiseerd. De bakkerij verdwijnt en daar zal een woning gebouwd worden. Zelf blijven ze voorlopig aan de Wensinkstraat wonen.
Opa Andries startte het bedrijf op in 1947 op de hoek Von Bonninghausenstraat-Grotestraat. De winkel op de hoek, de bakkerij erachter en het woonhuis erboven. Veel is er niet bekend uit die tijd, er werd veel brood gevent en de kasboeken zijn bewaard gebleven. ‘’Mijn ouders trokken na hun huwelijk erbij in’’, vertelt Jan. ‘’Mijn oom André woonde toen ook nog thuis.’’ Jan en zijn broers en zussen werden er geboren, de zaak groeide uit zijn voegen en er werd naar een nieuwe locatie gezocht. Dat werd de huidige plek op de hoek Aanslagsweg-Wensinkstraat, het pand waar Kuipers destijds een bakkerij runde. ‘’Mijn opa en oma verhuisden naar de Grotestraat.’’ Peter en Bep zetten vanaf 1972 het bedrijf voort op hun eigen manier en woonden met hun gezin op de bovenverdieping. Hij kan zich nog goed herinneren dat de paaseieren en chocolaadjes in de slaapkamers werden opgeslagen voor de feestdagen. ‘’Niet bij mij hoor, want ik kon er niet afblijven!’’ lacht hij. Voor Jan was het niet vanzelfsprekend dat hij de zaak over ging nemen. Hij had er wat omzwervingen en leerstages bij andere bakkerijen voor nodig voordat hij de definitieve stap zette. Samen met Cindy besloot hij in 1998 de definitieve stap te zetten. ‘’Wij hadden onze eigen visie en deden het op onze manier’’, verklaart hij. Dat betekende groter worden. Een tweede vestiging werd geopend aan de Grotestraat en nog een derde in het winkelcentrum aan de Nieuwe markt. Grote bedrijfskantines werden tevens bevoorraad. Turbulente jaren zoals hij zelf zegt. Het woongedeelte werd steeds verder beperkt en bij de bakkerij aangetrokken. Nieuwe producten werden geïntroduceerd zoals het Borns maatje. Een nieuwe woning voor het gezin werd erbij gekocht.
200% procent vertrouwen
Toen kwam de brand in de bakkerij en dat was in alle opzichten een keerpunt. ‘’Er moest weer geïnvesteerd worden, maar wat wil je? Nog groter? Dan hadden we naar het industrieterrein gemoeten. Willen we dat? Al dit soort vragen hield ons bezig,’’ legt Jan uit. ‘’Je moet het allemaal wel kunnen behappen!’’ Uiteindelijk werd het besluit genomen om de voorkeur te geven aan de kwaliteit. Dus minder producten en de vestiging in de Nieuwe Markt werd gesloten. ‘’Wij maakten telkens een tijdsplan van vijf jaar met daarin onze doelstellingen. En daar kwam steeds meer naar voren dat we op deze locatie toch uit ons jasje waren gegroeid. Dat betekende of op een andere locatie doorgaan en verder groeien of stoppen!’’ Het werd het laatste. Na een goed gesprek met Vincent Nollen werd de knoop doorgehakt. ‘’Het voelde meteen goed. Hij heeft zelfs dezelfde ovens die wij hier hebben. Ook op maatschappelijk gebied is hij heel actief. Er was meteen een klik! En dan moet je toehappen. Ik heb er 200% vertrouwen in. We hebben hier ruim twintig jaar met heel veel plezier gewerkt. Nu is er tijd voor iets nieuws!’’
Laatste week voor warme bakker Koehorst
Presentatie boek
‘’Hoe ging het vanmorgen?’’ ”Goed, bijna alles is verkocht!’’ klinkt het vanachter de lege palletwagen die door dochter Meike naar de bakkerij wordt gereden. Cindy lacht. ‘’Het zijn vooral dit soort gesprekjes die ik straks zal gaan missen! Ik ben altijd benieuwd naar de reacties van de medewerkers.’’ Het is de laatste week voor warme bakker Koehorst. Een grote receptie om iedereen nog een keer de hand te schudden kan niet, daarom wordt er de hele week door afscheid genomen van de klanten. Zondag is het personeel aan de beurt. In verschillende tijdsblokken zijn ze uitgenodigd. Speciaal voor deze gelegenheid is er een boek samengesteld, dat dan wordt gepresenteerd. Met herinneringen en verhalen van (oud)medewerkers, van familie, vrienden, goede bekenden en uiteraard een overzicht van de geschiedenis van bijna driekwart eeuw Bakker Koehorst. Een familiebedrijf dat drie generaties telde. Anka Jacobs verzorgde de tekst en Merilyn Peters de vormgeving. Op het moment van dit interview lag het boek nog bij de drukker, maar vandaag of morgen komt het uit. ’’Voor een ieder aan wie we zoveel te danken hebben, een boek als herinnering aan onze avonturen samen en als dank voor het harde werk!’’
Appartementen en een woning
Per 1 februari verdwijnt de naam Koehorst van de voorgevel. Jan blijft nog zeker vier maanden als bakker in het bedrijf werkzaam. ‘’Daarna zie ik wel verder. Ik ben bakker en dat blijf ik. Ik kan nog steeds genieten van de eerste speculaasjes die uit de oven komen of de eerste kerststol. Dat is mijn passie. We hebben er ook veel prijzen mee gewonnen.’’ Cindy weet het nog niet. ‘’Misschien iets met voeding’’, mijmert ze. ‘’Ik houd van natuurlijke producten.’’
Nollen huurt het winkelgedeelte. Op de boven- en zolderdieping worden twee appartementen gerealiseerd. De bakkerij verdwijnt en daar zal een woning gebouwd worden. Zelf blijven ze voorlopig aan de Wensinkstraat wonen.
Paaseieren op de slaapkamers
Opa Andries startte het bedrijf op in 1947 op de hoek Von Bonninghausenstraat-Grotestraat. De winkel op de hoek, de bakkerij erachter en het woonhuis erboven. Veel is er niet bekend uit die tijd, er werd veel brood gevent en de kasboeken zijn bewaard gebleven. ‘’Mijn ouders trokken na hun huwelijk erbij in’’, vertelt Jan. ‘’Mijn oom André woonde toen ook nog thuis.’’ Jan en zijn broers en zussen werden er geboren, de zaak groeide uit zijn voegen en er werd naar een nieuwe locatie gezocht. Dat werd de huidige plek op de hoek Aanslagsweg-Wensinkstraat, het pand waar Kuipers destijds een bakkerij runde. ‘’Mijn opa en oma verhuisden naar de Grotestraat.’’ Peter en Bep zetten vanaf 1972 het bedrijf voort op hun eigen manier en woonden met hun gezin op de bovenverdieping. Hij kan zich nog goed herinneren dat de paaseieren en chocolaadjes in de slaapkamers werden opgeslagen voor de feestdagen. ‘’Niet bij mij hoor, want ik kon er niet afblijven!’’ lacht hij. Voor Jan was het niet vanzelfsprekend dat hij de zaak over ging nemen. Hij had er wat omzwervingen en leerstages bij andere bakkerijen voor nodig voordat hij de definitieve stap zette. Samen met Cindy besloot hij in 1998 de definitieve stap te zetten. ‘’Wij hadden onze eigen visie en deden het op onze manier’’, verklaart hij. Dat betekende groter worden. Een tweede vestiging werd geopend aan de Grotestraat en nog een derde in het winkelcentrum aan de Nieuwe markt. Grote bedrijfskantines werden tevens bevoorraad. Turbulente jaren zoals hij zelf zegt. Het woongedeelte werd steeds verder beperkt en bij de bakkerij aangetrokken. Nieuwe producten werden geïntroduceerd zoals het Borns maatje. Een nieuwe woning voor het gezin werd erbij gekocht.
200% procent vertrouwen
Toen kwam de brand in de bakkerij en dat was in alle opzichten een keerpunt. ‘’Er moest weer geïnvesteerd worden, maar wat wil je? Nog groter? Dan hadden we naar het industrieterrein gemoeten. Willen we dat? Al dit soort vragen hield ons bezig,’’ legt Jan uit. ‘’Je moet het allemaal wel kunnen behappen!’’ Uiteindelijk werd het besluit genomen om de voorkeur te geven aan de kwaliteit. Dus minder producten en de vestiging in de Nieuwe Markt werd gesloten. ‘’Wij maakten telkens een tijdsplan van vijf jaar met daarin onze doelstellingen. En daar kwam steeds meer naar voren dat we op deze locatie toch uit ons jasje waren gegroeid. Dat betekende of op een andere locatie doorgaan en verder groeien of stoppen!’’ Het werd het laatste. Na een goed gesprek met Vincent Nollen werd de knoop doorgehakt. ‘’Het voelde meteen goed. Hij heeft zelfs dezelfde ovens die wij hier hebben. Ook op maatschappelijk gebied is hij heel actief. Er was meteen een klik! En dan moet je toehappen. Ik heb er 200% vertrouwen in. We hebben hier ruim twintig jaar met heel veel plezier gewerkt. Nu is er tijd voor iets nieuws!’’
