Ze is nog steeds onder de indruk. Samen met oud topschaatser Jorien Voorhuis mocht ze de opening doen van de Special Olympics op de kunstijsbaan Twente in Enschede. Het was een heel plechtig gebeuren, de vlag werd binnen gedragen geescorteerd door een motorrijder en toen was het haar beurt.  Maartje Ellenkamp(30) kent de regel nog uit haar hoofd: ‘’Ik ga voor de overwinning maar door mijn inzet ben ik al winnaar!’’  En dat ze een winnaar is blijkt wel uit de einduitslag. Op de piste van de binnenbaan rijdt ze op de 500 meter 10 seconden sneller dan voorheen. Ze heeft haar persoonlijk record verbeterd! Ook op de 300 m wordt ze tweede.  ‘’Het lukte net niet goud te pakken. Ik heb alles gegeven wat ik kon”, is haar reactie. Ze kijkt nog eens naar de twee medailles die ze om haar nek heeft gehangen. Achterop staat de datum, dan kan ze het beter onthouden, ze heeft immers al zo vaak gewonnen. Zo deed ze in 2005 mee aan de Paralympics in Japan waar ze goud, zilver en brons won. Ook in Korea was ze van de partij. ‘’Toen kon ik nog de 700m en 1000m schaatsen, maar dat wil nu niet meer vanwege hypermobiliteit, ik schaatst nu alleen nog de 500 en de 300m.’’

Elke maandagavond is ze te vinden op de ijsbaan in Enschede. Dan wordt er getraind: goed afzetten, een bochtje maken, uitglijden. Voor mensen met een beperking is dat niet vanzelfsprekend, daar moet veel voor geoefend worden en dat doet Maartje. Schaatsen is haar grote passie. Is er geen ijs, dan wordt er geskeelerd. Maartje is lid van de Hengelose Ijsclub en die hebben ook een skeelerbaan. ‘’Ik ben erg druk van mezelf en in deze sport kan ik mijn energie kwijt’’, vertelt ze in haar gezellig ingerichte appartement in de Zwaluwborgh. ‘’Ik moet soms echt afgeremd worden. Tijdens het schaatsen ben ik zo gefocust op het winnen dat ik soms vergeet te ademen! Dan krijg ik een rood hoofd en hoor de trainer schreeuwen: Maartje ademen!’’. Ze kan er gelukkig om lachen. ‘’Ik probeer altijd op het podium te komen, een vierde plek vind ik zo zuur, dan heb je echt verloren!’’

Maartje heeft de medailles ook meegenomen naar de verzorgingshuizen Eugeria en de Titus Brandsmahof in Almelo waar ze werkt. Ze kreeg heel wat felicitaties te horen tijdens haar werk in het restaurant. ‘’Maar dat maakte het alleen maar gezellig!’’

A.H.