Een klein kapelletje op een prominente plaats naast de voormalige Theresiakerk. Niet iedereen is even gelukkig met deze plek, maar er zijn er ook die er een symboliek in herkennen. ‘’We spreken altijd van de Kleine Theresia’’, licht Jan Morsink toe. ‘’Dit kleine kapelletje zo pal naast de voormalige kerk geeft deze benaming perfect weer. Een prachtige gedachteniskapel op een locatie die in het oog springt!’’

De belangstelling was groot afgelopen zondag toen pastoor Marc Oortman de kapel inwijdde. Een sieraad voor Borne noemde de geestelijke vader het bouwwerk, een plek waar behoefte aan is en ook een stukje Theresiakerk, een kapel waarin vele oude onderdelen zijn verwerkt. Zo’n honderd belangstellenden woonden de ceremonie bij. Velen behoorden tot de groep vrijwilligers die zich jaren hadden ingezet voor de kerk. De inwijding vond plaats op de jaarlijkse viering van de H.Theresia, haar feestdag is 1 oktober. Daarom was er een eucharistieviering in de Stephanuskerk en een viering bij de Theresiagemeenschap in de Bornse Synagoge. Theresia werd geboren in het Franse Alençon. Op haar tiende werd ze ernstig ziek totdat het Mariabeeld op boven haar bed naar haar glimlachte, waarna ze volledig genas. Al op jonge leeftijd voelde ze dat het haar roeping was God te dienen. Ze was uitzonderlijk vroom, maar stond ook bekend om haar wilskracht en gevoel voor humor. Ze besloot in te treden bij de orde van de Ongeschoeide Karmelietessen in Lisieux (Normandië) waar twee zussen van haar al eerder waren ingetreden (een derde zus zou in 1894 volgen). Op haar vijftiende trad zij, met toestemming van haar bisschop en moeder-overste daadwerkelijk in bij de orde, na zelfs tot bij paus Leo XIII om een uitzondering gevraagd te hebben vanwege haar leeftijd (de paus antwoordde “Als God het wil”). In 1890 deed zij haar professie en in 1893 kreeg zij de zorg over de novicen toebedeeld. Op aanwijzingen van haar zus, die op dat moment tevens overste was, begon zij in 1895 met het opschrijven van haar levensverhaal. In 1896 werd tuberculose bij haar geconstateerd. Ze stierf op 24-jarige leeftijd aan de ziekte.

Nadat het kerkgebouw was afgestoten bleek er toch grote behoefte te zijn aan een tastbare herinnering. Opnieuw waren het de vrijwilligers die zich inspanden om dit voor elkaar te krijgen. Vanuit de gemeente, het bisdom Utrecht en een aantal donaties werden de nodige financiën bij elkaar gesprokkeld  en in het voorjaar kon de schop in de grond. Bouwbedrijf Blenke, waarvan de directeuren ooit misdienaar in de kerk waren, werd ingeroepen en samen met de vrijwilligers werd de klus geklaard. ‘’Het is zo mooi dat er hele herkenbare elementen verwerkt zijn in de kapel’’, aldus Morsink. ‘’Zo zie je in het ornament op het dak en in het hekwerk de rozen terug, die je op afbeeldingen van Theresia ook altijd ziet.’’

In de kapel zijn verder materialen van de kerk verwerkt waaronder het tabernakel, oude altaarstenen, vloertegels, dakpannen en een oude lessenaar. ‘’De kapel staat eveneens vol met rode rozen, dat hoort bij Theresia, net als het lied dat het koor zong tijdens de inwijding ‘’Ubbi carritas et amor’’, Daar waar liefde heerst.’’ Treffender kon het niet zijn.

A.H.