Door Annemarie Haak

De stoet vormt een regelmatig verschijning in en rond het dorp. In een lange rij achter elkaar worden de vele rolstoelen voortgeduwd door welwillende vrijwilligers. Gewoon omdat het zoveel voldoening geeft. Gemiddeld gaan er zo’n achttien tot twintig deelnemers mee. De vraag is echter groter, maar voor de veiligheid wordt dit aantal gehandhaafd. Op donderdag 22 november is het echter feest, dan is het op de kop af 25 jaar geleden dat de groep opgericht werd. 

De opzet was om ouderen uit hun isolement te halen. Onder leiding van Maria Westen, destijds coördinator St. Welzijn, zetten Ans Vaarhorst, Betty de Wit, Agnes Wissink, Christien Nijhuis, Alma Visschedijk en Annie Edelenbosch  zich in om dit idee te realiseren. En met succes! Op 18 november 1993 maakte de eerste groep vrijwilligers een wandeling met rolstoel gebonden ouderen. Dit was nog in de tijd van het oude Dijkhuis. Eens per maand werd er gewandeld met een tussenstop voor een kop koffie of thee. ‘’Het initiatief sloeg direct aan’’, vertelt Elly Kamphuis. ‘’Er was vanaf het eerste moment meer vraag dan aanbod. Dat betekende dat we meer vrijwilligers bij elkaar moesten zien te krijgen. Zo’n rolstoel duwen is niet altijd even eenvoudig, dus dat kostte tijd.’’ In 2004 werd het oude verzorgingshuis afgebroken en vonden de bewoners een tijdelijk onderkomen in Hengelo in het Intermedium vlak bij het Borsthuis. Het rolstoelwandelen ging echter gewoon door. ‘’De bewoners werden met speciale bussen uit Hengelo opgehaald en naar het clubhuis van de Bornse Harmonie gebracht. Hier konden de rolstoelen zolang geparkeerd worden. Van daaruit werden de wandelroutes uitgezet. ‘’Het was even behelpen, maar we hebben ons prima gered’’, vult Tonnie Vaarhorst aan. Zijn echtgenote Ans heeft veel tijd en energie gestoken in deze groep.

Altijd een verrassing voor de deelnemers

Na twee jaar konden de rolstoelen weer naar de Bekenhorst gebracht worden, het nieuwe verzorgingscomplex was klaar.  Werd zelfs nog uitgebreid met een verpleegafdeling. ‘’Toen zijn we meteen begonnen om elke week te wandelen’’, aldus Ans Westerbeek. ‘’Inmiddels hebben we zo’n 70 vrijwilligers, waarvan er vier al sinds het begin meelopen!’’  Hoe vaak de vrijwilligers mee willen lopen mogen ze zelf bepalen. Dat verschilt van een, twee of meerdere keren per maand.  De organisatie doet haar best om de routes zo afwisselend mogelijk te maken.  ‘’Dat hangt met name af van onze pauzeplek. Met zo’n grote groep moeten we wel naar een locatie die de ruimte heeft, anders kunnen we onze mensen niet herbergen’’. Gelukkig zijn er voldoende geschikte locaties waaronder de bloemenvereniging Floralia, die regelmatig bezocht wordt, de Poort van Borne, sportkantines en de hal van het Twickel College. Bij de laatste snijdt het mes zelfs aan twee kanten want daar krijgen de wandelaars de hulp van maatschappelijke stagiaires. Voor de deelnemers is het echter altijd een verrassing waar de tocht naar toe gaat. De groep, die onder gebracht is in een stichting,  is inmiddels heel bekend in Borne en kan rekenen op de steun van vele ondernemers. Ook fondsen worden aangeschreven en dit heeft ertoe geleid dat er onder meer goede kleding en capes en andere  voorzieningen aangeschaft konden worden voor als het kouder wordt of  als het regent. Want het wandelen gaat door, de deelnemers maakt het niets uit, die genieten onder alle omstandigheden. ‘’Rijden we door het centrum dan wordt er steevast een plakje worst, een ijsje of een oliebol getrakteerd. Echt geweldig!’’

Volgende week donderdag wordt er echter niet gewandeld. Dan is het feest in het Atrium van het Dijkhuis. Alle deelnemers en alle vrijwilligers worden dan getrakteerd op een gezellige middag.