Je komt ze overal tegen: bij de supermarkt, in de wachtkamer bij de huisarts of op straat. Veel mensen groeten elkaar; Borne is een vriendelijk dorp. Elk mens heeft zijn eigen unieke verhaal waaruit blijkt dat die persoon niet ‘zomaar’ een dorpsgenoot is.
Wie de Wereldwinkel binnenloopt heeft grote kans daar Rieneke de Vries aan te treffen. Bijna de helft van haar leven is ze bij de Wereldwinkel betrokken.
Rieneke, die in 1946 werd geboren aan de Woolderweg, daarna diverse keren verhuisd is binnen Borne en al jaren woonachtig is aan de Korte Wensinksweg, is een rasechte Bornse. Ze is de vijfde uit een gezin van zeven kinderen waarvan de familie van haar moeders kant al generaties lang in Borne woont. Haar opa (Tichelhennik) had indertijd een winkeltje naast de Keizerskroon.
De kleuterschool die Rieneke bezocht stond destijds naast het huidige Kulturhus, waarna ze naar de Bleekschool ging en de Molenkampschool. Voor de Christelijke Mulo moest ze echter naar Hengelo. Hierna kreeg ze een baan als typiste bij de Sociale Dienst van de gemeente Hengelo, Na enige tijd stapte ze over naar de gemeente Borne.
Via de verenigingen van de kerk leerde ze Uuk de Vries kennen met wie ze later in het huwelijk trad. Dit huwelijk werd gezegend met een dochter en een zoon die samen weer voor vier kleinkinderen hebben gezorgd.
Toen de jongste naar school ging begon Rieneke zich ook maatschappelijk in te zetten. Op school werd ze lid van de oudercommissie, verleende hand- en spandiensten, was leesmoeder, enz. Daarnaast was ze mantelzorger voor haar ouders die in de buurt woonden.
Toen in 1982 de Wereldwinkel werd opgericht aan de Hofstraat sprak haar dat erg aan. Rieneke kon zich vinden in de ideologie van de Wereldwinkel omdat ze het onrechtvaardig vond dat mensen in de derde wereld werden uitgebuit. “Ze verdienen een behoorlijk loon voor hun arbeid en een menswaardig bestaan” is ze van mening. Nog steeds strijdt ze voor een eerlijke behandeling.
In de loop der jaren heeft Rieneke binnen de Wereldwinkel diverse functies bekleed. Zo is ze o.a. bestuurslid geweest en heeft ze de inkoop jarenlang verzorgd. Tevens stelde ze kerstpakketten samen en pakte deze in. “Ik ben eigenlijk van het praktische werk” zegt ze. Momenteel draait ze nog veel winkeldiensten en mag ze, vanwege haar jarenlange ervaring, nieuwe medewerkers inwerken. “Ik moet iets omhanden hebben” verklaart ze. “Bovendien vind ik het prettig om een taak te hebben waar ik zinnig mee bezig ben”. En hoewel Rieneke zich erg gesteund voelt door haar man, maakte hij wel eens tijdens een drukke periode de opmerking: “je kunt je bed wel in de winkel zetten”. Voor haar tomeloze inzet voor de Wereldwinkel ontving ze in 2002 de Bornse Oscar. Voorlopig is Rieneke nog van plan even door te gaan met haar werk voor de Wereldwinkel.
Als grootste liefhebberij van het gezin mag toch zeker het kamperen worden genoemd. Begonnen met een tent, later een vouwwagen totdat ze in 1980 een busje kochten en deze ombouwden tot camper. Met de kinderen gingen ze vaak naar de eilanden, maar inmiddels hebben ze heel Europa, en dan met name de noordelijke landen, wel gezien. Het busje heeft inmiddels plaatsgemaakt voor een echte camper, waaraan ze zeer verknocht zijn en die hun veel vrijheid biedt.
Daarnaast mag Rieneke graag wat vergetelheid zoeken in een mooi boek. Ze kookt en bakt graag, verwerkt allerlei soorten vruchten tot jam en is een fanatiek verzamelaar van poppen, blikken, spaarpotten, madonnabeeldjes en eieren. Kortom: Rieneke is een bezige bij waar ze zich prettig bij voelt en wat op deze manier nog wel een poos mag blijven voortduren.
TSp.