Het is pikkedonker, je kunt amper een hand voor ogen zien. In de verte licht het gelige schijnsel van een koeienstal op. De groep loopt de Lodieklanden af, in de hand de grote houten hoorn. Ze kennen de weg. Het is elk jaar hetzelfde. Al veertig jaar lang. Bij het bruggetje over de beek wordt gestopt. Rob Munsterhuis zet de hoorn aan de mond en dan klinkt het zo overbekende geluid van de midwinterhoorn. Het is weer advent!
Jan Moller, Bert Wolbert en Wim van Heek zijn de mannen van het eerste uur. Destijds gaven ze gehoor aan de oproep van Gerrit Baas (toen directeur van de muziekschool) om een cursus midwinterhoorn blazen op te starten. ‘’We kregen informatie over de historie van het instrument en bekeken een demo over het bouwen van een hoorn’’, vertelt Jan Moller, die nog steeds de voorman van de groep is. Bovendien kwamen er blazers uit Saasveld op bezoek die hun ‘’roop’’ lieten horen. Dat was een ietwat modernere versie. De Bornse blazers hielden echter meer van historie en toen Bernard Derkman op een oude bandrecorder opnames liet horen van een groep uit Denekamp was de zaak beklonken. Deze ‘’oalen roop’’ moest het worden.
Er werd met acht man gestart en bij diverse gebeurtenissen rondom Kerstmis liet de groep zich zien. De groep groeide en telt momenteel zo’n zestien leden. Johan Kwast is met zijn 86 jaren de nestor. Hij heeft een zelfgebouwde hoorn met daarin een deel van het Twents Volkslied gekerfd. Zijn vaste plek was bij het kleigat aan de Deldensestraat, dicht bij zijn huis. Daar was zijn hoorn veelvuldig te horen in deze periode. Over water klinkt het geluid heel ver. De meeste blazers laten zich vanuit huis horen. Sommigen zelfs elke avond. ‘’Het mooiste is het wanneer er een paar bij elkaar in de buurt wonen’’, vervolgt Moller. ‘’Dan blazen ze om de beurt en lijkt het net of ze elkaar antwoorden. Je kunt de hoorns van verschillende kanten horen.’’ Maar er is daarnaast tevens een vast schema tot aan 6 januari. Zo worden de heren onder meer elk jaar verwacht bij de kerstmarkt op het Dijkhuis, op diverse scholen, bij de kerststal in Hertme en de Mariakapel in Zenderen. Heel bijzonder is wel is het jaarlijkse uitje naar Zutphen, waar de mannen vanuit de Wijnhuistoren mogen blazen. ‘’Dat is heel speciaal’’, aldus Moller. ‘’Op het carillon worden kerstliedjes gespeeld en tussendoor laten wij de midwinterhoorn horen.’’ Een kippenvelmoment. Maar ook de wandeltocht in Lonneker wordt opgeleukt door de Mirreweenterhoornbloazers. En elke derde kerstdag op 27 december is de groep te gast op het Jachthuis van de familie Kwint. Vuurkorven branden op het erf en iedereen geniet dan van de sfeer en de hoorns. Ook dit jaar staan deze vaste afspraken op het programma, het is al bijna traditie geworden. Maar bovendien is er tijd voor een feestje, veertig jaar blazen is immers niet niks. Op zondag 9 december heeft de hoorn een rustdag, dan staat er een gezellig etentje op de rol. Samen met leden en oud-leden wordt er gevierd en herinneringen opgehaald.
Midwinterhoornblazen is een kunst
Het blazen op de hoorn vergt oefening, dat lukt niet zomaar. Dat weten de bloazers maar al te goed. Op een specifieke manier wordt geluid gemaakt met de lippen. Momenteel zijn er twee nieuwe leden in opleiding, zij volgen een cursus in Oldenzaal. De Boornse Mirreweenterhoornbloazers zijn een hechte groep, veel verloop is er niet. Moller is blij met de nieuwe leden, maar zou daarnaast ook graag jongeren warm willen maken voor deze traditie. ‘’Willen we dit gebruik in stand houden dan moeten we het overdragen op de jeugd! Voorheen hielden we wedstrijden wie zich de beste jeugdbloazer mocht noemen, maar daar moesten we helaas mee stoppen.’’
Belangstellenden die interesse hebben in het leren blazen op een midwinterhoorn kunnen contact opnemen met Jan Moller, e-mailadres: jengmoller@ziggo.nl
A.H.
