Vrijwel dagelijks wordt het poorthuisje bezocht op het Gedenkpark. Het kleine kamertje onder de poort die voorheen toegang gaf tot het Katholieke deel van de begraafplaats is een toevluchtsoord van troost geworden. Bezoekers die even alleen met de stilte willen zijn, even  tot rust willen komen, kunnen een kaartje schrijven en op de ladder plaatsen. De kaartjes liggen klaar en mogen gebruikt worden. Vrijwilligers zorgen ervoor dat de deur van het poorthuisje open is, dat het licht aan is en de kaarsen branden. Rond de klok van zes uur wordt het geheel weer afgesloten. Elke dag zijn er vrijwilligers, sommige doen dit al vanaf het begin zoals Ans Damink en Hennie Ellenbroek. ‘’Er wordt heel veel gebruik van gemaakt. Een van ons zorgt voor thee, koffie en een paar koekjes. Daar wordt steevast dankbaar gebruik van gemaakt. Dit jaar kan dat niet vanwege corona, maar het werd altijd enorm gewaardeerd’’, vertelt Ans. En Hennie vult aan. ‘’De kaartjes staan op de ladder, ik lees ze wel eens. De teksten zijn ontroerend en aangrijpend. Dat raakt je. Dit troosthuisje voorziet echt in een behoefte’’. Aan het eind van het jaar worden alle kaartjes verwerkt in een groot hart. Kunstenaar Ellen Klasens doet dit. Elk jaar wordt het hart groter. ‘’Het is nu het derde jaar dat we dit doen en we hebben nu 600 kaartjes verwerkt. Het hart komt in het huisje te hangen, zodat alles bewaard blijft’’. Ellen is een van de twaalf vrijwilligers die zich bekommeren om het poorthuisjes. ‘’We zien hoeveel gebruik er gemaakt wordt en zijn dan ook onze vrijwilligers enorm dankbaar, dat zij dit mogelijk maken!’’

 

Op de foto: Ellen Klasens, Hennie Ellenbroek en Ans Damink met het hart van kaartjes.